Κούκου εδώ Πονηρή Μασκουλίτα :)

Γιούχουυυυ
Γειά σας ειμαι η πονηρή μασκουλίτσα!

Με ειπαν ετσι γιατι εχω σχέδιο σαν να φοράω μασκα στυλ ζορρο αποφυσικου μου και γιατι ημουν πολυ πονηρη απο μικρη.Ετρεχα σαν τρελη κι αντε να με πιασεις παρα το στραβουλι ποδαρακι μου.

Με βρήκε ενας κύριος μεσκύλοενα βράδυ στη μεση ενος δρόμου με ποδαρακι που δεν ηταν στα καλα του.

Ημουν μικρη και δεν μπορουσενα με κρατησει λογωτου σκυλου αλλα με πηγε σε εναν γιατρο γιατι ημουνα πολυ μωρουλα και δεν υπηρχε κανεις να με φιλοξενησει.

Ο κτηνιατρος με ταιζε και μου εδινε τομπιμπερο μου κι εγω φώναζα, θελω κι αλλο θελω κι αλλο αλλα μετα δεν επινα ευκολα, εκανα και τη δυσκολη... πολυ δυσκολα αυτα τα παιδικα χρόνια,ουφ....

Με εβαλαν αγγελια σαν Μπουσουλινα γιατι μπουσουλουσααπο το ενα ποδαρακι και ηταν λιγο στραβουτσικο...

Παρολο που ημουν πενταμορφο επειδη ειχα τρια χρωματα  δεν με ηθελε κανεις τοτε και ξεμεινα ..Ο γιατροςδεν μπορουσε να με κρατησει αλλο και μ πηρε μια εθελοντρια της ΓατοΟμάδας θεσσαλονίκης να με φιλοξενησει γιατι μελυπηθηκε...αρχισα λοιπον να μεγαλωνω... αλλα πουθενα γατογονιος...

Ηταν κι ο πονηρος χαρακτηραςμου βλεπετε, ολο κρυβομουν οταν ερχοντουσαν να με δουν...

Μεγαλωνα, μεγαλωνα και εξελισσομουν... ειχα γινει μια απαλη γατα πολυ αθλητικη που ετρεχε σαν βολιδα και δεν καθονταν για χαδια πολυ...

Μετα αρχισα να θελω γατουλη και ισως πηδουσα απο κανενα παραθυρο και καταλαβανοτι επρεπε να με στειρωσουν.

Ημουν πια πιο ωριμη στειρωμενη και πιο ηρεμη αλλα το τρέξιμο τρεξιμο επρεπε να γινω πρωταθλήτρια...και ποιος θελει μια γατουλα που ολο τρεχει???( μονο οποιος τη φιλοξενει και την ξερει..)

Να όμως που βρέθηκα μια γατομαμα να με θέλει και μαλιστα ηθελε να με παιρνει μαζι της μαζι με τον μπασκετμπωλιστα αρεβωνιαστικο της σε παρισια τουλουζες κλπ παντου μαζι της... Στην αρχη φαινονταν να τα πηγαινουμε πολύ καλα και την ειχα ξεγελάσειοτι θα εμενα μαζί τους ....

Το πιστεψαν αρχισαμε να κοιμομαστε μαζι, τους εκανα χρου χρου χρου χρου και τους ειχα τουμπάρει... τι ωραια που ηταν...




Αλλα ειχα αλλα σχεδιαγιατι μολις ανοιξαν λιγο τη μπαλκονοπορτα, τσαααααααααακ, άφαντη η μασκουλιτσα! Πηδηξε κατω!

Ηταν ευτυχως πρωτος οροφος ... και ειχε πρασινο κατω...

Τι αφισες εβαλαν τι εψαχναν δεν με βρηκαν και τελικα εφυγαν στο ταξιδι τους...ε καλα δεν με εψαξαν και πολυ. δεν υπεφεραν ( το ηξερα εγω οτι δεν θα εκαναν πως και τι )

Που λετε μια αλλη εθελοντρια κατεβηκε μετα απο 2 μηνες να ψαξει τη γατουλα της που την ειχε για χαμενη και τι να δει?? Μια γατουλα  να σερνεται σε κακο χάλι, δαγκωμενη απο σκύλο, και παραλυτη και αποστεωμενη... ημουνα εγω...

Με πηγε στον κτηνιατρο αμεσως και αυτος ειπε "αμαν ρε παιδια δεν θα ζησει το ζωντανο ειναι πολυ χαλια"....λιγο προκλητικα. Η Σοφια εστειλε αμεσως μυνημα στην αρχικη εθελοντρια που με φιλοξενουσε και ειχε πειρα σε γατουλες σαν εμενα και επαθαν σοκ ολοι οταν ειδαν τη φωτο μου!
Εμοιαζα με τη χαμενη μασκουλιτα!!!
Ημουν αραγε αυτη??? Αμεσως ζητησαν στο γιατρο να τσεκαρει αν ειχα το μικροτσιπ!
ΤΟ ΕΙΧΑ!! Ημουν εγώ!
Δεν ημουν πια μια οποιαδηποτε γατα παράλυτη που δε ειχε τον ηλιο μοιρα! Με ετρεξαν αμεσως στην αρχικη μου φιλοξενητρια την οποια μολις ειδα και αναγνωρισα!  Ηταν αυτη και ημουν εγώ, ουφ!

Επειδη ειναι λιγο χαζοι αυτοι οι ανθρωποι και τα νιαουριστικα δεν τα πιανουν, της εδειξα τη χαρα μου τρωγοντας με ορεξη και χαιδευομενη ενω πριν δεν ετρωγα ουτε με σφαιρες στη Σοφια...

Ελα ντε ομως που ειχα και τραυματισμενη κυστουλα και πονουσα και ειχα κι αιματουρια???

Τρεις νοματαιοι με επιασαν για να μου αδειασουν τη κυστουλα που ηταν και παχυμενη..., αμαν , ξαμαν ,τα καταφεραν... και με εβαλαν σε κλουβακι με πανουλα και τροφουλα να ξαποστασω...

Ημουν πολύ κουρασμένη και πραγματικά ξαλάφρωσα που ξαναβρήκα την γνωστη μου εθελόντρια.

Μουδωσε να κοιμηθω και με ενα ποντικακι για παρέα και επιτέλους κοιμήθηκα ησυχη μετα απο τοση περιπέτεια...βέβαια πονουσα αλλα ημουν πολύ πιο ήρεμη.


Σιγά σιγά αρχισα να παίρνω τα πάνω μου, αρχισα να πηγαινοέρχομαι με τη πανουλα και να τρεχω σα τη τρελη παλι

 Εδώ με βλέπετε αραχτη στο μπαλκονακι ( εχει και φραπεδια αλλα επειδη δεν κανει να πινουν οι γατουλες δεν την πηραν στη φωτο).Ετσι περασα σιγα σιγα το περασμένο καλοκαιρι, με πηγαν κι εκανα εξετασεις νευρολογικες και τι να δουνε???
Βαθμός αναπηρίας 5 χωρις ενδοβαθεια αισθηση...

Κοινως δεν αισθανομουνα καθόλου τα ποδαράκια μου ( αχ ποδαράκια μου τι τραβατε κι εσείς)... καναμε και μυελογράφημα μπας και... τζίφος τίποτα...βεβαια δεν τα παρατησαν μου εκανε μασαζ πρωί βράδυ αλλα εγω επρεπε ν κρταω χαρκτηρα ως δυσκολη γατα.. δεν αφηνα να μου κανουν πολλα πολλα πατουσα ενα νιαουρητο ενα γρρρρρρρρρρρ και εριχνα και καμμια γρατσουνιά άμα λάχει κι οποιον παρει ο χάρος...